کوه پرسید ز رود ، زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟
گفت : در رفتن من..
کوه پرسید: و من؟
گفت : در ماندن تو..
بلبلی گفت : و من ؟
خنده ای کرد و گفت : در غزل خوانی تو..
آه از آن آبادی که در آن کوه رود..
رود ، مرداب شود ،
و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد..
و نخواند دیگر..
من و تو بلبل و کوه و رودیم..
راز ماندن جز..
در خواندن من .. ماندن تو .. رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست...بدان...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: